เหมียวอ้วนชวนเที่ยว

บันทึนการเดินทางของผมเองครับ เป็นคนชอบแมวครับผมเลยเป็นที่มาของเหมียว แต่เหมียวอ้วนนี่ตั้งให้คล้องกับคำหลังครับ เริ่มบันทึกตั้งแต่ปี 2011 (2554) แต่จริงๆแล้วก็เที่ยวมาเรื่อยๆเพิ่งมาบันทึกช่วงหลังๆนี่แหละครับ

วันอาทิตย์ที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

เช้านี้ที่ ทับเบิก

เช้านี้ตื่นหกโมงมารีบจับกล้องไปบันทึกภาพทะเลหมอกแน่นๆ แต่พอเปิดกล้องมา อ้าว.. กล้องมีปัญหา สงสัยความชื้นเมื่อคืนเล่นงาน
รีบคว้ามือถือจะมาถ่าย.. เอ๊ย มือถืออยู่ไหนเนี่ย

ใช้เวลาตามหามือถือพักใหญ่ กว่าจะได้ถ่ายรูป พระอาทิตย์ยามเช้าก็ได้ไล่ หมอกแน่นๆไปหมดแล้ว

ในงานผมได้ถ่ายรูปไว้เยอะเลย เอาไว้กลับกรุงเทพจะลงไว้ให้ชมกัน

ปล.ใครที่คิดจะมาเดินงานนี้ควรพกยกทากันยุงมาด้วยนะครับ

วันพุธที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

6/6 อช.ทองผาภูมิ [น้ำตกเกริงกะเวีย]

เราออกจากสังขละบุรีกันเกือบ 11 โมง กับจุดหมายปลายทางคือกรุงเทพ ขับรถเลาะถนนตามเขามาเรื่อย รถเหวี่ยงซ้ายทีขวาที
อยู่ในรถเปิดหนังสือท่องเที่ยวมีแนะนำน้ำตกเกริงกะเวีย เป็นน้ำตกที่เดินทางสะดวก พวกเราตัดสินใจแวะ
เนื่องจากเป็นน้ำตกติดถนนหลวง จึงทำให้มีผู้คนมาพักผ่อนและทิ้งสิ่งปฎิกูรณ์ไว้มากมาย น้ำตกแห่งนี้จึงด้อยกว่าน้ำตกอื่นๆเพราะฝีมือนักท่องเที่ยว
ผมถ่ายภาพน้ำตกนี้ไว้มุมเดียวแล้ว ไปกินข้าว
จากนั้นคือกลับ กทม.

5/6 อช.ทองผาภูมิ [สังขละบุรี]

เย็น วันนั้นเราตัดสินใจเดินทางต่อมาสังขละบุรีเพื่อมาชมสะพานมอญอันเลื่องชื่อ เดินทางจาก อช.ทองผาภูมิมุ่งตรงมายังสังขละบุรี แต่ด้วยทางที่คดเคี้ยวเหลือเกินทำให้พวกเรามาถึงปลายทางกันจน
ดึก พวกเราหาที่พักกันแบบลวกๆ ไม่ได้จองกันมาก่อน บวกกับความเหนื่อยล้าจากการเดินทางทำให้พวกเราใช้เวลาเลือกที่พักกันไม่มาก มาได้อาศัยพักผ่อนกับ Hostel เปิดใหม่ชื่อ Oh-Dee บรรยากาศเป็นกันเองดีนะครับ แนะนำ
ดึกอีก หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ เก็บของเข้าห้องเรียบร้อย ออกเดินชมเมืองได้โรตีมากินชดเชยพลังงานที่หายไป นั่งพักให้หายเหนื่อยล้า และก็แยกเข้าห้องนอน (นอนม้วนเดียวจบ อีกทีเช้าเลย หลับสบายตลอดคืน)
เช้าแล้ว ออกมาทานอาหารเช้า แล้วก็เก็บบรรยากาศรอบๆ hostel ซะหน่อย

ช่วงสาย ตะวันเริ่มแยงหู ภารกิจเดินชมสะพานมอญก็มาถึง เราขับรถไปจอดหน้า รร.สามประสบ แล้วเดินต่ออีกนิดหน่อย ลงไปเก็บบรรยากาศมาได้ดังภาพด้านล่าง
สายแก่ๆ แดดแผดเผาเสียเหลือเกิน เวลาความสุขก็หมดลง ตัดสินใจกลับที่พัก เช็คเอาท์ แล้วเดินทางกลับ กทม. กันดีกว่า

เกร็ด

จากการที่ได้พูดคุยกับแม่ค้าแถวสะพานทำให้ทราบว่าสะพานได้มีการก่อสร้างใหม่แล้ว โดยใช้ไม้ที่จมอยู่ใต้แม่น้ำงมขึ้นมาทำสะพาน มูลค่าการก่อสร้างหลายล้านบาท ระยะเวลาการก่อสร้างก็จำไม่ได้อีก ภาพที่ผมเคยนึกไว้คือสะพานไม้ต่อแบบสะเปะสะปะ พังทลายไปหมดสิ้น เหลือไว้แต่สะพานสร้างใหม่ ไม้เรียงต่อกันเป็นระเบียบดี
เหตุผลที่ต้องรื้อสะพานนี้ก็เพราะว่าสภาพของสะพานเดินนั้นเกินกว่าจะใช้งานได้แล้ว จึงจำเป็นต้องมีการบูรณะ ไม่ใช่เพราะต้องการสร้างใหม่เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวแต่อย่างใด
สะพานนี้ใช้เพื่อลดเวลาการเดินทางของทั้ง 2 ฟากแม่น้ำ

4/6 อช.ทองผาภูมิ [น้ำตกจ๊อกกะดิ่ง]

เราให้จนท.อุทยาน จองรถพาเราไปน้ำตกจ๊อกกะดิ่ง ระหว่างรอเวลา พวกเราขับรถขึ้นไปดูเนินช้างศึก อยู่บนนั้นได้ซักพักพวกเราก็ลงไปที่หน้าอุทยาน (อยู่นานไม่ได้เพราะร้อนมาก) ก็ไม่ได้เดินถ่ายรูปเหมือนรีวิวอื่นๆเช่นเคย

เนินช้างศึก

รถ 4wd มารับพวกเราแล้ว พาไปน้ำตกจ๊อกกะดิ่งเสียค่ารถ 500 บาท
ทางเข้าน้ำตกเรียกว่า adventure ที่สุดเท่าที่เคยนั่งรถมา เปรียบได้เหมือนนั่งบนหลังช้าง คือโยกซ้ายทีขวาที จะให้ดีเรียกว่าเหวี่ยงดีกว่า เห็นทางเข้าขนาดนี้ พวกเราเข้าใจดีเลยว่าทำไมต้องเสียค่าจ้างรถ 4wdg เข้าไป
น้ำตกนี้ บางทีก็เห็นเขียนว่าน้ำตกจ๊อกกะดิ่น
น้ำตกนี้นักท่องเที่ยวน้อยมาก จนถึงไม่มีเลย เวลาที่เราไปถึงคือบ่าย 3 ที่น้ำตกนั่นมีแต่พวกเราเท่านั้น!

ก้อนหินระหว่างทางไปน้ำตก

3/6 อช.ทองผาภูมิ [อช.ทองผาภูมิ]

กว่าจะขับรถมาถึงอช.ทองผาภูมิก็เกือบมืดเพราะทางคนเคี้ยวพอสมควร ตำแหน่งกางเต้นท์ดีๆได้ถูกจับจองไปหมด พวกเราได้กางเต้นท์เกือบติดกับหน้าผา
ในความไม่ดีก็ยังพอมีความดีให้เห็นบ้าง รอบๆเต้นท์เรามีต้นไม้พอให้เราได้ขึงเชือกทำราวตากผ้า มีโต๊ะไว้กินข้าว เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปรอบๆเต้นท์ไว้ด้วย
ตอนประมาณเกือบเที่ยงคืน 1 ในสมาชิกของพวกเราโดนตะขาบตัวเขื่องกัดเข้า ในระหว่างทางที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำ หยูกยาที่พอหาได้คือ "ยาแก้ปวด + ยาแก้แพ้" ก็กินๆประทังไปก่อน สุดท้ายก็รอดมาได้
ตื่นเช้ามา จุดเตาไว้ก่อน จากนั้นก็หยิบกล้องไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า ได้ภาพมาตามเซตด้านล่าง ผมเป็นคนที่จับกล้องน้อย เลยได้ภาพมาแค่นี้ ไม่มีบรรยากาศรอบๆ เต๊นท์เลย
จากนั้นพวกเราก็เก็บขอเตรียมเดินทางไปต่อ

ก่อนกลับ ขอถ่ายภาพกับสันคมมีดซะหน่อย

2/6 อช.ทองผาภูมิ [น้ำตกผาตาด]

ขับรถเลยจากไทรโยคน้อยมาได้ไม่นานพวกเราก็มาถึงน้ำตกผาตาด พักกินข้าวกินปลากันซะหน่อยก่อนจะไปเล่นน้ำ
น้ำตกผาตาด นักท่องเที่ยวน้อยมากเมื่อเทียบกับไทรโยคน้อย ด้วยความที่ปริมาณคนเบาบางอย่างนี้นี่แหละ พวกเราถึงได้เสียเวลากับการถ่ายภาพที่นี่นานมาก นานจนลืมแพลนว่าเราจะเล่นน้ำตกกันเลย ดูเวลาอีกทีก็เกือบบ่าย3แล้ว ได้เวลาเดินทางอีกแล้วสิ